Ik was deze week in Baarn op de prachtige & magische lokatie conferentiecentrum Drakenburg als masseuse bij de Vrouwentraining De vrouwelijke professional in Balans van dOorsprong. Sinds kort ben ik een samenwerking met ze aangegaan voor het geven van diverse trainingen en dit keer mocht ik alvast sfeer proeven en de 13 aanwezige vrouwen een massage geven, die ik natuurlijk geheel in stijl verzorgde in een tot tempel omgebouwde hotelkamer.
Ik heb ervan genoten om de vrouwen te vertroetelen middels een zachte massage, waarbij ik focuste op het innerlijk water en de levensenergie. Een manier van masseren die ik zoveel fijner en meer verbonden vind dan als je op het bloed (de pijn, het lek, de blokkade,..) richt. En dit kreeg ik ook terug van de vrouwen. Ze hadden niet eerder zo’n fijne massage gehad, zelfs de vrouwen die eigenlijk liever niet aangeraakt wilden worden en dus met weerstand de uitnodiging aannamen.
Wat mij opviel was daarnaast vooral de hulpvraag van de vrouwen. Allen hadden ze last van hun bekken, onderrug en schouders. Tevens hadden ze allemaal vragen over hun hormonen en/of de overgang. Ze hadden daarbij of veel hitte in hun lijf, dan wel veel koud en droogte.
In een gesprek met een van dames kwamen we op de schouderbladen. Dat dit eigenlijk onze vleugeltjes zijn en dat zij vrij horen te fladderen. En dat dit enkel kan vanuit een stevig fundament. Maar dat vrouwen ofwel te veel op wilskracht leven en opbranden, dan wel te veel meebuigen en dus leeglopen en uitgeblust raken.
Met andere woorden hun water en vuur is uit balans.
Wat reden kan zijn voor het letterlijk en figuurlijk opdrogen tot oude besjes inclusief een verminderd libido, dan wel voor de onophoudelijke opvliegers en de veelvuldige ontstekingen in hun lijf. Het is niet alleen heel vervelend, maar ook niet nodig. Ook al vertellen veel vrouwen elkaar dat het erbij hoort en is het ondertussen (mede daardoor) een goed verdienmodel geworden.
De overgang is voor veel vrouwen een tweede kans om de pubertijd over te doen, met als uitnodiging om dit keer wel de vleugels te spreiden. Zowel in het bekken als hoog in de rug. Waarbij vooral de yoni vrij mag gaan fladderen en dit keer vanuit een stevig fundament.
Als je jezelf kunt dragen, krijg je vleugels.
Ik schreef het al in ‘Ik ben een Godin. Jij ook.’ Ik kreeg toen ook een beeld voor me waarbij er een draak me toonde dat ik mocht gaan staan zoals zij: stevig en geaard met twee benen op de grond, mijn staartbeen ontspannen afhangend, mijn rug recht, mijn hart vol vuur en mijn hart op mijn tong, klaar om liefde uit te spreken, dan wel vuur te spuwen. Hoe mooi dat ik dat dit keer kon doorgeven aan deze vrouwen.
In ons bekken huist ons water, de Bron, zij is de bedding van ons vuur. Als we te weinig stroming hebben, te weinig in verbinding zijn met de levensstroom, de seksuele levensenergie, dan kan het water het vuur niet omringen en kan het alle kanten uitslaan. Als we teveel water hebben, wordt ons vuur gedoofd en lopen we leeg. Het is een dans in onze innerlijke wereld die we vaak zijn vergeten.
Als vrouwen gaan leven vanuit het contact met hun baarmoeder en daarmee met hun innerlijke wateren, dan stroomt hun leven weer, bewegen ze mee waar nodig en staan ze stevig hun vrouwtje indien gewenst.
De weg er naartoe is niet die van de focus op het bloed(en), maar gaat via de aandacht op het water. Je kunt weer gaan stromen en overvloedige juicyness in het leven en je lijf ervaren, als je je gaat verbinden met joy. Waar wordt jij blij van? Hoe meer je je daarop richt, hoe meer de stroming komt en je als vanzelf lichter wordt, vrijer, juicier, vreugdevoller.
Ga ontdekken, spelen, ga jezelf centraal stellen.
Ga zijn zoals een puber hoort te zijn, maar vaak niet mag zijn. Vrij. Fladderend. Ontdekkend. Wie ben jij? Wie wil je zijn? En in welke realiteit wil jij leven? En stel jezelf de vraag: welk verhaal geloof ik?
Ga fladderen lieve vrouwen.
Het is tijd.
Meer weten: lees ‘De kus van de baarmoeder’ en/of ‘Ik ben een Godin. Jij ook.’
Liefs, Eveline