Ik zag laatst een reel waarin werd gezegd dat er 365 keer in de Bijbel staat dat je niet bang hoeft te zijn. Desondanks is de boodschap van de kerk al vele eeuwen dat we vooral bang moeten zijn. ‘We moeten God vrezen’ zo wordt er ook in andere religieuze geschriften benadrukt. En dus leven we al vele eeuwen in angst.
Niet alleen de kerk maakt gebruik van angst. Het is ondertussen misschien wel het machtigste wapen geworden. Want beheers je de mind van de mens, dan beheers je de wereld. En dus worden we continu overspoeld met verhalen die ons bang maken om ons een bepaalde richting op te laten bewegen. We hoeven enkel te kijken naar hoe de pandemie heeft ingegrepen op vele levens en je kunt niet ontkennen dat angst een mega krachtig middel is om de wereld te regeren.
De oorlog om ons bewustzijn is niet nieuw, wel wordt die nu zichtbaar.
Al langer geloof ik dat we een tijdlijn kunnen kiezen. Dat meer dan ooit eenieder van ons nu de vraagt wordt gesteld: ‘In welke realiteit wil je leven?’ Gelovigen zijn ervan overtuigd dat zij die oprecht geloven zullen worden gered door Jezus en de aarde zullen verlaten om naar het eeuwige paradijs te gaan als beloning. De meer spirituele mens gelooft dat juist zij de nieuwe wereld gaan vormgeven en dat de anderen door allerlei zaken, zoals prikken en straling dood zullen gaan.
Ik geloof dat het vooral gaat over welke frequentie je kiest. Het zeggen dat je kiest voor liefde, is daarbij net zo min echt kiezen voor liefde, als zeggen dat je niet bang bent, maar wel continu strijd voert, omdat je denkt dat jouw voortbestaan in gevaar is. Je handelen, nalaten en alles wat je doet, zegt en denkt moet congruent zijn. Geestelijke verlichting door vergiffenis en zelfliefde is niet enkel iets wat je denkt. Het is ook iets wat je doet en dat komt vanuit innerlijke vrijheid en autoriteit. Dat bepaalt in welke realiteit jij leeft.
Hoe ziet dit er dan uit?
Ik kon tot gisteren nog niet zo goed duiden hoe dit er dan uit zou komen te zien, los van dat ik voel dat er een splitsing komt, of misschien wel meerdere. Tot ik een video van Bashar zag die uitlegde dat de verschillende realiteiten nu steeds meer zichtbaar worden. Zelfs zo dat je de andere realiteit gewoon kunt zien, ondanks dat jij er niet aan mee doet. Gescheiden door, zoals hij het noemde, glazen wanden bestaan deze werelden allemaal op hetzelfde moment en is het aan jou om te kiezen in welke jij wilt leven.
De uitdrukking ‘ik doe er niet aan mee’ krijgt daarmee een heel praktische betekenis. Je kunt namelijk zelf bepalen waar je nog wel je aandacht aan geeft en waar niet. Als ik zeg ‘Wat je aandacht geeft groeit’, krijg ik vaak te horen dat het duister en het onrecht toch echt wel moet worden aangekeken, dat je er niet voor mag weglopen en dat je er tegen moet strijden. Als ik dan teruggeef dat je je daarmee in dat veld begeeft en ik daar niet voor kies, krijg ik best wel eens verwijten of ongelovige blikken.
New age spiriwiri gedoe is een valkuil.
Het is zeker waar dat ‘alles is liefde’ niet betekent dat er geen duister is. Maar wat mij betreft zit de valkuil van spiritualiteit er niet in dat dit wordt ontkent, wel dat de huidige spirituele stromingen slechts een spiegel zijn van de woke-wereld. Er wordt vooral veel gevoeld, veel gepraat en veel nadruk gelegd op allerlei trauma’s, waarbij men continu een soort offended is en verdwijnt in een maternaal narcistisch veld waar minimalisme, vroomheid en allerlei uiterlijke verschijningsvormen de eigen spirituele identiteit moeten bevestigen, terwijl men ondertussen beweert voor liefde te kiezen, maar elkaar angst aanjaagt voor alles wat hun leven bedreigd.
Men kiest daardoor niet en blijft hangen in the in between die misschien aanvoelt als het gouden midden, maar wordt gekleurd door angst in plaats van goddelijke liefde. Kiezen voor in welke werkelijkheid je wilt leven is een hele krachtige vorm van manifesteren van wie jij in werkelijkheid bent. Of op zijn minst denkt te zijn. Het vraagt echter wel een commitment en een grenzeloos vertrouwen. En daar gaat het vaak mis, omdat angst niet is erkent en niet wordt gezien als de boodschapper naar het licht.
Jouw realiteit wordt bepaald door jouw innerlijke wereld.
Geloof jij dat jij liefde, licht en een oneindig bewustzijn bent, dan weet je ook dat je een magische creator bent en het compleet up to you is hoe jouw leven eruit ziet. Wat niet wil zeggen dat er geen tegenslagen kunnen zijn, of uitdagingen of verdriet op je pad. Die horen er ook gewoon bij. Het is slechts een oud verhaal dat we zijn gaan geloven dat er een goed en fout is. Dat is er niet. Er zijn enkel levenslessen met als doel je dichter bij liefde en licht te brengen. Waarbij angst ook niets anders is dan een andere uiting van liefde.
Ook angst wil je iets leren, wil je helpen, ergens op wijzen. Als je er bewust naar durft te kijken. Angst raakt iets aan. Het toont je het duister om je heen, in jezelf, daar waar het licht nog niet zichtbaar is. En misschien is het niet de vorm waarin je denkt dat liefde voorkomt, of wellicht wijst angst je niet op de liefde zoals je die voor je ziet. Als je de angst echter durft te omarmen, aanvaarden, aankijken, als je angst durft te volgen naar binnen, naar de diepste donkerste krochten van je innerlijke wereld, dan zul je ontdekken dat angst slechts een goddelijke boodschapper is.
Uiteindelijk is angst dus altijd een ingang naar meer liefde.
Helaas zijn velen echter bang geworden voor angst. En het is deze angst voor de angst die ons lamlegt. Terwijl als we van angst kunnen houden, we er voorbij kunnen bewegen. Nu houdt het ons in een wurggreep waarbij met man en macht wordt gezocht naar manieren om controle te krijgen over zichzelf, de ander en het leven. Angst komt namelijk over het algemeen voort uit het missen van controle. Men voelt dat men geen controle heeft over een situatie, over een ander, of zichzelf en dat raakt een onveiligheid.
En terwijl ieder religieus geschrift spreekt over het hebben van vertrouwen, het veilig zijn in de handen van God, de Bron, is het de innerlijke onveiligheid die ons onveilig laat voelen in de buitenwereld waardoor we er controle over willen hebben. En zo wordt angst onze slechtste raadgever in plaats van onze innerlijke gids naar de werkelijkheid vol liefde die we willen manifesteren.
Ik kwam een prachtige passage tegen in een serie genaamd de Drakenprins die wat mij betreft precies uitlegt wat liefde is.
“Do not ask how the ocean is blue
Or why the tides their time do keep
To love is to simple know this:
The tides are true as the ocean is deep.”
Oftewel:
“Vraag niet waarom de oceaan blauw is
Of waarom het tij aan de tijd trouw is.
Liefde is simpelweg dit:
Het tij is zo waar als de oceaan diep is.”
Het wordt als volgt toegelicht: “Het gaat niet om het beheersen van getijden of stromingen, het gaat om het accepteren dat er dieptes zijn die je niet kan zien, delen van jezelf die je niet begrijpt en dingen die je niet beheerst. “
Liefde is een weten en een diep vertrouwen in de flow van het leven.
Je controleert niets. Dat is het geheim van het water, van de zeeën en oceanen. En aangezien wij als water zijn, zit deze wijsheid ook in ons: dat de overgave, het vertrouwen, het meegaan met de flow van het leven ons daar brengt waar we moeten zijn. Want hoe hard je ook probeert, je kunt niet alles controleren. En dat is wat de meeste mensen bang maakt. Deze dingen maken ons bang en zorgen er voor dat we controle willen. Het maakt ons lichaam onbuigbaar, verhard ons hart en vernauwd ons bewustzijn.
Acceptatie en vertrouwen zijn de enige weg vooruit. Daadwerkelijk voor liefde kiezen, je innerlijke frequentie verhogen en daarnaar handelen vanuit een diep innerlijk weten dat je gedragen en beschermd wordt. En als je de religieuze teksten goed leest, zul je zien dat dat ook de ware boodschap is. We hoeven niet Godvrezend te worden, maar mogen juist achterover leunen in vertrouwen op een hogere leiding, vrij van angst. Want angst geeft anderen macht over ons. Terwijl ware soevereiniteit van ons innerlijke autoriteit vraagt en macht over onze werkelijkheid.
Kies en je zult het zien. 😉
Meer weten: Lees ’10 jaar duisternis’.
Liefs, Eveline