Ik ben momenteel bezig met het opzetten van een training vrouwelijk leiderschap in balans voor de corporate wereld met als thema vuur en water. Super boeiend natuurlijk en helemaal mijn onderwerp. Tijdens het brainstormen kwamen we op het onderwerp van de grijze muis.
Oftewel de vrouw die eigenlijk niet meer op valt, niet meer op wil vallen, die zogezegd opgaat in de massa en geen kleur meer durft te bekennen. De vrouw die niet kiest voor de zwarte gifslang in haar bekken, maar ook niet meer voor de gouden kundalini slang. De vrouw die niet meer danst met het leven doordat zij te vaak, te veel, privé en/of in de werksfeer, is geconfronteerd met seksueel grensoverschrijdend gedrag, met (machts) misbruik, seksuele intimidatie en misschien zelfs wel met verkrachting.
Ik was er ook zo een.
En op basis van de cijfers vermoed ik dat misschien wel 99% van de vrouwen ook hiermee te maken heeft gehad of in elk geval weten wat ik bedoel. Vrouwen zijn nog steeds niet veilig, voelen zich vaak ook niet veilig en dus dimmen ze hun vuur en stromen ze vooral nog mee. Want als vrouw moet je vooral niet leven vanuit je vuur en je innerlijke flow, maar meebewegen en vooral niet te veel zijn.
Er zijn prachtige teksten geschreven over die teveel-vrouw met de uitnodiging aan haar om vooral weer vol te in het licht te gaan staan. Helaas blijft voor velen grijs nog steeds de enige keuze. Niet eens alleen omdat de vrouwelijke seksuele, sensuele, vurige, uitbundige, joyful, yoni-juicy energie onbekend gebied is, ze hebben er immers al heel lang geen contact meer mee gemaakt, ook omdat er een taboe op heerst en naast mannen ook en, wellicht vooral ook, vrouwen ze graag een toontje lager laten zingen.
In de Netflix serie Emily in Paris, werd er een heel bevrijdend licht geschenen op de grijze muis, ook wel de grijze dakduif genoemd. Je weet wel die vrouw met grijze haren die zogenaamd al voorbij haar vruchtbare periode is en dus vooral nog met de eer van wijze crone mag schermen. Zij refereerden ernaar dat juist deze vrouwen het grijs mogen gaan omarmen, omdat in het grijs gebied nog alles kan. Ik vond dat een mooie boodschap. Want ook voor mij was juist die grijze mist waar ik een tijdje in verbleef de ruimte waarin ik weer kon ontdekken wie ik was, wie ik wilde zijn en in welke realiteit ik wilde leven.
Ik kon het transformeren, omdat ik bewust werd van de potentie.
Van de week sprak ik met iemand over haar toxische relaties en dat zij nog slechts een schim van zichzelf was. Ze deed van alles om te helen, maar bleef vastzitten in een trauma respons. Ik gaf haar aan dat het voordeel van die grijze mist was dat zij zichzelf weer helemaal opnieuw kon opbouwen door zich vooral te gaan richten op wat haar joy geeft. Want hoe meer joy je in je leven brengt, hoe meer je energie shift en je innerlijke ruimte ontspant.
Door te gaan dansen met het leven krijgt je innerlijke slang weer de ruimte, zowel die zwarte gifslang die het voor je opneemt en gif spuwt indien nodig, als de kundalini slang die je een orgastisch leven bezorgt. Ze zijn een en onlosmakelijk met elkaar verbonden. Maar omdat we zo veel nare ervaringen hebben op momenten dat we die gouden slang er lieten zijn en we niet ons gif mochten of durfden te spuwen, zijn we ergens in het midden gaan zitten. Dit is echter niet het gouden juicy midden, maar het grijze midden waarin we als schimmen voortbewegen.
Wat is jouw missie werd me laatst gevraagd.
Ik heb er zoveel eigenlijk. Maar een hele belangrijke is vrouwen inspireren en uitnodigingen om vooral weer te gaan dansen met hun innerlijke slang, ik gun het iedere vrouw weer te gaan spelen met hun innerlijk vuur en water. Ik wens ze een orgastisch leven en een volmondige yoni-juicy ja tegen alles waar hun hart van in de fik staat en een giftige nee tegen eenieder die hun kern wil verkrachten, dan wel ontkrachten.
Ik weet zelf hoe uitzichtloos en mistig die fase kan zijn waarin je niet meer weet wie je bent, maar weet ondertussen ook hoe heerlijk zoet, sappig en zinnenprikkelend het leven wordt als je weer vanuit je bekken gaat leven. Daar gaan mijn boeken over, daar zal ik zeker veel over gaan delen en spreken, want vrouwen zijn magische wezens en het is tijd dat zij hun kracht weer herinneren.
Liefs, Eveline