Ik merk dat de laatste tijd bij velen de concepten autonoom en soeverein zijn spelen. Begrippen die an sich misschien erg mooi klinken en vooral een belofte in zich hebben van vrijheid, zelfbeschikking en een vrij breken.
Als je goed naar deze woorden kijkt, dan betekent autonoom zijn niets anders dan zelfstandig denken en handelen. Nou is dat wellicht niet voor iedereen weggelegd, toch denk ik dat de meesten daartoe wel in staat zijn.
Soeverein wil vooral zeggen dat je geen externe autoriteit meer accepteert en volledig vertrouwt op je innerlijke autoriteit en daarmee ook volledige verantwoordelijkheid neemt voor jouw leven. Emotionele volwassenheid dus oftewel geestelijke verlichting.
Nu is het interessant dat de bewegingen die ontstaan op dit gebied veelal een proclamatie inhouden tegen de gevestigde orde. Met allerlei papieren, ingewikkelde procedures en onoverzichtelijke onderbouwingen worden bij de externe autoriteit geclaimd dat men autonoom is. Of in het beste geval claimt men de soevereiniteit.
Niet alleen is dat heel bijzonder. Want je geeft aan zelfstandig te denken en te handelen en geen externe autoriteit te accepteren. Toch vind je het nodig om dit vooral die externe autoriteit te laten weten.
Het is alsof je tegen een narcist zegt, ik trap niet meer in je spelletjes. Je zegt het een, maar ondertussen doe je het ander. Want door iedere keer weer in gesprek te gaan, blijf je het spelletje meespelen en geef je de ander macht over jou leven.
Deze thema’s speelden al veel langer in mijn leven. Al vele jaren heb ik al me hierin verdiept. Niet voor niets schreef ik er ook over in ‘De bruine hoed’ en nu weer in ‘Tien jaar duisternis.’
Ik deel met liefde meer hierover. Omdat het zo belangrijk is te stoppen met de erkenning buiten jezelf te zoeken. Alles bevindt zich in jou.
The only way out, is in.
‘Ik heb al zoveel soulsearching gedaan. Ik voel me autonoom en nu zeg jij dat ik er nog steeds niet ben?’
‘Je streeft heel je leven al naar autonoom zijn. Ik begrijp je wens om zelfstandig en onafhankelijk te denken en te handelen. Autonomie betekent wel dat je nog een externe autoriteit accepteert. Daardoor zit je nog vast in het door jezelf en het collectief gecreëerde systeem. Hierin zit dan ook het verschil met soevereiniteit, dat betekent dat je externe autoriteit afwijst en volledig op je innerlijke autoriteit vertrouwt. Het proces van soeverein worden is daarom eerst en vooral een innerlijk proces. Je kunt je zelf dan ook niet soeverein verklaren. Je kunt alleen soeverein zijn. Dit ben je als je innerlijk vrij bent. Als je koning bent van je eigen koninkrijk. En daarvoor moet je je lot omarmen.’
’Wat als ik dat niet wil?’
‘Jouw strijd tegen je lot is zinloos. Strijden geeft je meer van hetzelfde. Met vechten probeer je alleen jezelf te bewijzen, het geeft houvast en controle en beperkt je eigen bewegingsruimte.’
Uit ‘De bruine hoed’
Ik begrijp de zoektocht van velen naar vrijheid, naar veiligheid wetende dat zij baas over zichzelf zijn. Maar wat als je niet bang hoeft te zijn, als juist de angst de boodschapper is van waar je nog leeft in duisternis. Wat als er niets nodig is om vrij te zijn enkel het verlichten van je innerlijke wereld?
‘Je mag jezelf vergeven. Bevrijd jezelf van je duisternis. Door geestelijke vrijheid, door de hoge trillingsfrequentie van het licht dat je bent, wordt dan je DNA geheeld en worden onbenutte strengen geactiveerd. Dit zijn de geheime DNA-strengen die de universele code van het leven bevatten. Hierdoor kunnen we het volledige potentieel van ons bewustzijn gaan benutten en niet alleen hebben we dan het eeuwige leven bereikt, ook zijn we dan gelijk aan God. Dan word je koning van jouw koninkrijk. Schepper van jouw werkelijkheid.
Dat is de soevereiniteit waar velen naar zoeken. Soevereine mensen zijn heerser over zichzelf en nemen verantwoordelijkheid voor hun eigen leven. Dit wordt ook wel zelfeigenaarschap genoemd. Het is het hoogste meesterschap. In het Engels zegt men ook sovereign. Dit woord so-ve-reign verwijst niet alleen naar de vroegere benaming van het Engels gouden pond, het goud in onszelf, ook is duidelijk het woord reign dat bestuur betekent erin te ontdekken.’
De woorden galmden als een psalm in de ijle lucht en braken de glazen wand open tot duizenden gouden scherven die zacht als veertjes neerdaalden.
‘En nu?’ was het enige dat Julie kon uitbrengen.
Geef jezelf al je liefde.’
Uit ‘De bruine hoed’
Mijn advies is om vooral geen aandacht meer aan het systeem te besteden. Loop ervan weg. Beweeg je er vrij in. Net wat je wilt. Met een open hart en een verlichte geest. Dat is ware soevereiniteit. En daar heb je geen verklaring voor nodig.
Liefs, Eveline