Het leven draait om diepe ademhalingen en spontane lachbuien tussen al je plannen door. Mijn moeder refereerde vroeger al aan de bekende quote: “Life is what happens to you, while you’re busy making other plans.” Denk daarbij ook aan “life isn’t about waiting for the storm to pass it’s about learning to dance in the rain.” En je gaat begrijpen waar we nu als mensen collectief voor staan.
Er is een storm gaande, die mogelijk nog uit zal groeien tot een orkaan van zijn zwaarste soort.
De schade zal met name afhangen van de mate waarin wij onszelf nog identificeren met het oude systeem. Dat is namelijk aan het instorten samen met alles wie we dachten te zijn. Ondertussen probeert het nieuwe zich te wortelen en wordt vooral de ondergrondse stroming groter waarbij enkele scheuten hier en daar al zichtbaar worden.
Het voelt voor velen alsof ze met het ene been in de ene realiteit en met het andere in een andere staan.
Tegelijkertijd is het roeien met de riemen die je hebt, als je het niet slechts moet doen met een stukje drijvend wrakhout. Het is voor velen dan ook vooral een kwestie van het hoofd boven water houden. Paradoxaal genoeg is het echter juist nu de tijd om dat niet te doen en je over te geven aan de diepte van je innerlijke bron.
Helaas verdrinken velen vooral in hun eigen gedachten en emoties.
Want als je je niet letterlijk durft over te geven aan de onderstroom van het leven, dan zul je fysieke klachten krijgen ten gevolge van je innerlijke blokkades en overtuigingen. Niet alleen omdat het lichaam zo werkt en je zo dwingt om ernaar te kijken, ook omdat de frequentie van de aarde, van het collectief, steeds hoger wordt en al het duister afsterft.
We worden uitgenodigd tot herinneren wat er werkelijk toe doet.
Gewenst dan wel ongewenst vinden er enorme verschuivingen in het collectieve veld en dus ook in ieders persoonlijke leven plaats. Ook ik heb dit jaar mijn portie gehad. Terugkijkend realiseer ik me echter steeds meer hoeveel schoonheid, kracht en liefde in de momenten zat waarop ik enkel nog middels diepe ademhalingen in mijn lijf kon blijven, dan wel wanneer ik gillend van de lach om de ridiculiteit van de situatie de tranen uit mijn ogen veegde.
De centrale vragen zijn: Wie ben je en wie wil je zijn?
We zijn zo gaan geloven dat het leven perfect en maakbaar moet zijn, dat we er controle over dienen te hebben en dat ieder anders lopen dan gepland een falen betekent. We zijn vergeten dat het leven spelen en ontdekken is, vallen en opstaan, huilen en lachen, rouwen en vieren. En soms alles tegelijk. Omdat juist op die momenten ons hart wagenwijd open staat waardoor de liefde in en uit kan stromen.
De realiteit waarin we willen leven is een keuze bij ons vandaan.
We kunnen blijven hangen in de wereld van de dualiteit waarbij er goed en fout is, en dus een eindeloos lijden. Of we kunnen kiezen om vanuit innerlijke autoriteit, ware soevereiniteit ons leven te gaan leiden. Wat je aandacht geeft groeit en net zoals angst is joy ook aanstekelijk. “Je gaat het pas zien, als je het doorhebt.” En zo is het met alles in het leven. Daarom heeft het nadeel van deze systemische ineenstorting ook een voordeel.
Niets dat niet uit liefde is ontstaan, blijft bestaan.
Het deattachment-proces waarin we ons bevinden helpt ons onszelf te gaan dragen. Want alleen dan krijgen we vleugels. Dit betekent je geest ver-lichten van de zware gedachten, je hart door zelfliefde bevrijden van de angst, je losmaken van al die identificaties die je vasthouden in het oude systeem en je lichaam weer gaan eren als de tempel die zij is.
Herinner je wie je bent, en je kunt de hele wereld aan.
We worden uitgenodigd om de vrije val in onze innerlijke wereld te maken, om met wijd open armen de afgrond in te springen, dwars door een dikke laag mist. We mogen door de ‘in between’ van onwetendheid heen bewegen, wetende dat onze vleugels op het juiste moment zichtbaar zullen worden als je kopje onder durft te gaan in volle overgave aan de ware levenskracht.
Het leven is een fantastische rollercoaster en de rit is nog niet afgelopen.
You got this. Dus vertrouw op het proces en leer ervan genieten. Je bent namelijk wat je gelooft en wat je gelooft bepaalt je werkelijkheid. Is het leven lijden of ga je jouw leven leiden? Het heeft alles te maken met de keuze die je iedere dag, ieder moment weer mag maken. We hebben gekozen om dit aardse leven in al haar volheid te gaan ervaren. Laten we dan vooral ook voor de joy gaan.
Liefs, Eveline