Ik denk dat ik voor velen kan spreken als ik zeg dat we in roerige tijden leven. Veelal zichtbaar, vaak vooral voelbaar onder de oppervlakte. Alsof we collectief nog steeds in die boiling frog story zitten en de druk is opgevoerd doordat de deksel erop is gedaan. Waren we eerst nog ervan overtuigd dat we kikkers waren, die gewoon langzaam waren gewend aan de hitte van die kookpan, nu lijkt het er meer op dat we in een snelkookpan zitten en als kreeften levend worden gekookt.
De intense hitte, de toenemende druk en het voelbaar wordende vacuüm zorgen voor een explosieve energie.
Ik hoor veel vrouwen in mijn omgeving over onrust, onregelmatige cyclus en hitte-aanvallen. Zij wijten het aan de overgang, opvliegers, dan wel hormonale schommelingen of stress. Ik hoor ouders praten over hun kinderen die opeens enorm druk en opstandig zijn of juist heel lui, bijna lethargisch. Daarnaast is het aantal jongeren met mentale problemen opzienbarend hoog. Om nog maar niet te spreken van de aanhoudende oversterfte en de vele mensen die momenteel af en aan ziek zijn. Verder zit vrijwel iedereen continu in een of ander proces. We processen momenteel wat af. Niet zo gek dat we gillend gek worden.
Ons bewustzijn wordt van alle kanten aangevallen, in de war gehouden en afgesloten van de Bron, God, het Licht.
De opwarming van de aarde, oorlogen, heftige natuurverschijnselen, dreigende pandemieën, een Europese digitale munt, toenemende inzichten over het handelen tijdens de laatste pandemie, doofpotten die niet meer gedoofd kunnen worden, verdere en toenemende vergifting van onze leefwereld, het politiek spel dat na hun succes in een achterafzaaltje nu een gooi doet naar een broadway show, en een tamtam die maar niet stopt.
We maken elkaar gek.
We zijn door het willen weten van alles wat er extern gebeurd en het helen van allerlei trauma’s, compleet in de valkuil getrapt van de vrouwelijke energie, of beter gezegd de vervormde kant ervan. Het willen alles doorvoelen, verklaren en weten. We zijn erin gedoken en hebben ons eraan vastgeklampt. We kunnen het niet meer loslaten. We zijn van beschouwend naar oordelend gegaan, van afstand naar inzoomen, van vertrouwen naar wantrouwen. Als een gekwetste vrouw die belazerd is, eisen we genoegdoening, rechtvaardigheid, en denken we er zelf vanaf te komen met innerlijk werk waar we dan een schouderklopje voor willen.
De hitte buiten ons, raakt de hitte in ons.
Wat ik het meest opvallend vind, is dat we vergeten dat de toename van de zonnevlammen, de hogere energie die duidelijk onze aarde beïnvloed en de ascensie die we zijn ingegaan, ons juist uitnodigen om uit te zoomen. We mogen gaan vergeven, onze angsten gaan helen en onszelf gaan verlichten met zelfliefde. We worden uitgenodigd om het licht dat we zijn te gaan herinneren en dat te gaan belichamen. Dit begint bij het ver-lichten van onze geest. We mogen van wurggreep naar vrijheid gaan, van afhankelijkheid naar innerlijke autoriteit, en dat begint bij vrij breken van de wurggreep die jouw gedachten en gevoelens op je hebben. De boosheid en frustraties, de onrust en de enorme vermoeidheid, dat is de hitte die we voelen.
We mogen het vuur haar werk laten doen.
De nieuwe wereld, het 5D bewustzijn, is slechts een keuze die we mogen maken. Het vrouwelijk vuur is het vuur van de feniks, we mogen alles dat ons niet meer dient, en dan met name alle verhalen die we elkaar én onszelf vertellen die ons zelf- en wereldbeeld kleuren en die ons vasthouden in een lage frequentie, verbranden. Uit de as van wie we dachten te zijn, kunnen we worden wie we altijd al waren. Als we onze innerlijke frequentie niet verhogen en vast blijven zitten in de dualiteit, zal het licht dat naar de aarde komt ons verblinden. Niet om te straffen, maar om ons in dat vacuüm te duwen van onze innerlijke wereld waar we onze verlichting vinden.
De strijd om ons bewustzijn speelt zich met name in onszelf af.
De vraag is, wachten we tot de deksel door de hitte eraf klapt en we eindelijk vrij kunnen breken, met het risico van brandwonden of mogelijk zelfs de dood? Of kiezen we vandaag nog voor dat waar we werkelijk in geloven en naar verlangen. Interessant is dat ik hierbij ook herken dat het ware mannelijk veld kalm is, geaard, en als een rots standvastig het geheel vanuit een adelaarsview beschouwt. We hebben dan ook dit mannelijk veld nodig om een safe space te kunnen vormen. Zodat het vuur niet de overhand krijgen en de hitte ons nekt. Daarnaast biedt dit veld daadkracht, leiderschap en doelgerichtheid.
Wat je aandacht geeft groeit, en kiezen voor liefde en licht is: ja zeggen en ja doen.
Ofwel anders gezegd: het licht belichamen is niet alleen zen-zitten-te-zijn, maar ook zen doen. In deze tijden waarop we duidelijk voelbaar en zichtbaar in een snelkookpan zitten, is de uitnodiging vooral ‘keep your calm’. Je weet wat er speelt, je weet wat er van je gevraagd, wordt. Je hoeft alleen te kiezen en daar vol vertrouwen voor te gaan. Spreid je vleugels en stijg erboven uit als een adelaar. Laat het vuur onder je de lucht verwarmen, zodat je hoger en hoger kunt vliegen.
De belofte is niets slechts een droom, het is de stem van ons hart. Laten we daar verhaal aan gaan geven.
Wil jij meer weten over een leven vanuit alignment, joy en moeiteloosheid, klik dan hier.\
Liefs, Eveline