De les van de Anunnaki

Angst is een slechte raadgever.
De wereld gaat ten onder aan angst.
Angst is niet alleen besmettelijk, het is ook dodelijk.

Toch laten we ons nog geregeld leiden door angst. Angst verkoopt namelijk, het verbindt ook. Angst zorgt voor een collectieve vijand en groepsvorming: het zorgt voor het ‘één voor allen, allen voor één’ gevoel. Angst regeert, en door angst kan men regeren.

Het zijn slechts enkele zinnen, maar ze maken duidelijk hoe groot de rol van angst is in de wijze waarop onze samenleving, media, marketing en politiek functioneren. Het leidende narratief draait erom wie de angst beheerst. Hoe krijg je mensen aan jouw kant? Hoe zorg je dat er kanten blijven?

Verdeel en heers werkt (vrijwel) altijd.

Zeker als de verschillende kampen in de eigen waarheid blijven geloven en vol oordeel, haat, angst en frustratie naar de ander blijven wijzen. Terwijl zij niet alleen vaak hetzelfde willen, als ook slechts de andere kant van dezelfde medaille vertegenwoordigen. Alles is een spiegel. Zolang zij echter de ander als de vijand zien, houden ze zichzelf vast in lage energie en een zelfgecreëerde gevangenis.

Deze duistere energie van de onderwereld wordt vaak gelinkt aan de duivel, maar refereert zeker ook naar de onderste chakra’s. Als je niet vanuit een open hart leeft, blijft je hangen in de onderste sferen en dus in de aardse lagere frequenties. No way dat je dan met succes een andere realiteit kan creëren, dan wel geluk, welzijn en onvoorwaardelijke liefde kan ervaren.

Men vergeet namelijk dat de gouden kundalini energie, de goddelijke levensenergie, alleen maar kan stromen als al je chakra’s zijn geopend en aligned door oprechte vergiffenis en zelfliefde. Als je dan ook nog de reis met de geestelijke adelaar hebt gemaakt, en je hebt ervaren het licht op aarde te zijn, kun je het licht daadwerkelijk gaan belichamen.

The only way out, is in.

Er is geen andere 5D wereld die op ons wacht. We skippen ook het 4D bewustzijn niet. En de meesten zitten echt nog gewoon (vast) in de 3D wereld. Ondanks alle oprechte en goedbedoelde intenties, want ondertussen spreken deze mensen wel van een 5D wereld waarin liefde, verbinding en harmonie centraal staat, terwijl zij zelf nog steeds meedoen met het verdeel-en-heers-spel en vooral angst in hun hart voelen en onrust in hun hoofd.

Ik ben blij dat er steeds meer aandacht hiervoor komt. Toch mis ik het stuk over vergeving hierin nog. Geestelijke verlichting heeft namelijk vooral te maken met de geest ver-lichten van de zwaarte van de eigen gedachtegang. In vele religieuze geschriften wordt ernaar verwezen dat negatieve gedachten, angst, afgunst etcetera het ware gif voor lichaam en ziel zijn. Leef je nog in angst en met negatieve gedachten dan zul je niet alleen de geestelijke verlichting niet bereiken, als ook een fysieke dood sterven en in de oneindige reïncarnatieloop gevangen blijven zitten.

De matrix is dan ook je eigen gedachtegang. Die houdt je in een wurggreep.

Om je hart echter volledig te kunnen openen en jezelf te bevrijden uit deze matrix is oprechte vergiffenis nodig. Vergiffenis gaat daarbij niet alleen om het vergeven van anderen, het gaat juist ook om jezelf te vergeven. Het gaat over het loslaten van zelfkritiek en schuldgevoelens.

Oprechte vergiffenis is het krachtigste middel om jezelf te bevrijden van angst en wrok. Het opent de deur naar liefde en verbinding. En daarmee naar het verder openen en voor altijd open houden van je chakra’s. Waardoor je dus voorbij dat 4D bewustzijn en voorbij het hart verder kunt stijgen naar 5D en verder. Waarbij dat ‘slechts’ iets zegt over jouw bewustzijn. Je gaat nergens anders heen. Je ervaart de wereld en het leven alleen steeds meer vanuit onvoorwaardelijke liefde en vrijheid.

Tijdens het schrijven van ‘De kus van de baarmoeder’ voelde ik deze kracht van vergeving en liefde vanuit de adelaarsview.

Als ik schrijf voel ik mij altijd een soort van kanaal en vertoef ik in andere dimensies. Het verhaal stroomt dan door mij heen en pas aan het einde kom ik weer op aarde. Het verhaal ontvouwt zich voor mij vaak als een verrassing. Het was daarom heel bijzonder om aan het einde te ervaren dat ik heel veel compassie en liefde voelde voor de Anunnaki die een hoofdrol spelen in dit boek.

De Anunnaki worden momenteel namelijk nog steeds in vele verhalen weggezet als de gemene reptilians die ons als slaaf willen houden en waaruit de elite zijn voortgekomen. Het zijn zij die ons vasthouden in duistere, laagfrequentie energieën en die zich voeden met onze angst.

Het is het ultieme verhaal over onze ontstaansgeschiedenis die angst aanjaagt. Maar wie zegt wat er werkelijk waar is? Wie zegt dat ze allemaal slecht zijn? De Anunnaki zijn ook gewoon spelers in dit verhaal. En als je zonder oordeel in hun verhaal verdiept, hebben zij een zeer grote en goede impact op ons leven (gehad). Toch vergeten velen dat en de haat die het oproept houdt alleen daarom al de mensheid in een zeer lage frequentie.

Mission accomplished zou je zeggen.

We houden het dus collectief zelf in stand, al zou het al waar zijn. Terwijl als we de ander kunnen vergeven en er vanuit onvoorwaardelijke liefde naar kunnen kijken, we kunnen losbreken van de verhalen die ons vasthouden in angst en verdeeldheid. En als we het licht werkelijk kunnen belichamen, dan zullen we zien dat ook zij slechts vast zitten in een verhaal en dat uiteindelijk we allemaal hetzelfde willen.

De vraag is dus niet hoe kunnen we de ander vernietigen of hoe vernietigen zij ons? Maar hoe kunnen we meer het licht belichamen van binnenuit, zodat we voorbij de strijd en verdeeldheid kunnen bewegen naar een Goddelijk bewust-zijn. Dan kunnen we erbovenuit stijgen als een adelaar. Interessant hierbij is de overeenkomst en het verschil tussen zwaluwen en adelaars. Ik schreef erover in ‘De bruine hoed’.

“Zwaluwen en adelaars kunnen beide heel hoog vliegen. Zeelieden tatoeëerden daarom vroeger zwaluwen op hun borst. Ze waren ervan overtuigd dat als ze dood zouden gaan op zee, de zwaluw hun ziel naar de hemel kon brengen. Adelaars doen hetzelfde. Maar dan anders. Ze nemen je levend mee naar het licht en bevrijden je ziel, zodat je de dood kunt overstijgen.”

Wil je in dit spel gevangen blijven zitten of kun je de ander vergeven?

Kun je liefde voelen voor de ander en begrip tonen voor zijn (kant van het ) verhaal? Dat begint bij open staan voor een hele andere versie van de waarheid dan die jij gelooft. Je bent namelijk wat je gelooft, het bepaalt je identiteit en je werkelijkheid? Wil je echt vrijbreken uit de matrix, dan is de vraag vooral: In hoeverre kun jij jezelf vergeven en ben jij meester van je innerlijke wereld?

Daarbij is het hartsveld niet te negeren of gewoon even over te slaan. Door oprechte vergiffenis kun je jezelf bevrijden van je negatieve gedachten en door zelfliefde je laatste restjes angst helen. Dat zijn de werkelijke interne processen die ertoe doen. Die van onvoorwaardelijke liefde. Daarmee helen we angst en breken we vrij van iedere macht.

Meer weten? Lees ‘De kus van de baarmoeder. De weg naar verlichting.’