Herken je dit?
Wat ben ik (eigenlijk) aan het doen?
Wat is hier nu de bedoeling (van)?
Waarom is er continu wat?
Maar ook dit?
Ik zit zo lekker in de flow .
Alles stroomt zo heerlijk.
Ik voel me echt goed.
Ik hoor steeds meer om me heen dat deze twee ‘realiteiten’ zich van het ene op het andere moment kunnen afwisselen. Zo zit je on top of things en dan opeens weer in een of andere troebele modderpoel. Alsof het duister niet wil dat je het licht bent en met elke stap voorwaarts, of beter gezegd opwaarts in frequentie, die je maakt, er nog iemand aan je been trekt die zegt: ‘Ho eens even. Dit gaan we niet doen.’
Dan ineens kom je, soms zelfs volledig, tot stilstand komt. En denkt: Wat gebeurt hier nou?
Ik geloof dat dit het effect is van het collectief ascensieproces waar we nu doorheen gaan en het aspect van ‘choosing timelines’. De oorlog om ons bewustzijn speelt namelijk vooral in ons hoofd af en als we niet opletten creëren we daar de meest aantrekkelijke arena waardoor we juichend ten onder gaan.
Je hebt altijd een keuze: in welke realiteit wil jij leven? Die keuze heeft vooral te maken heeft met je eigen gedachtegang. Ik merk dat we die keuze nu ook steeds bewuster kunnen gaan maken. Niet omdat alleen deze nu gemaakt kan worden, wel omdat onze instant creatiekracht en de enorme manifestatiekracht van onze geest steeds duidelijker voelbaar en zichtbaar worden.
Maar wat zit er dan tussen deze twee staten van bewustzijn?
Het antwoord is eigenlijk heel simpel. Jij zelf.
Je hebt jezelf uit de alignment geduwd. Door angst, schuld, schaamte, door strijd, verharding,… of vul het maar in. Waarschijnlijk is er iets waar je mee worstelt, het kunnen financiële problemen zijn, gezondheidsproblemen, uitdagingen op werk of in je relatie. In elk geval ervaarde je ergens een stagnatie. En om dat op te lossen, om te proberen de stroom weer op gang brengen of in elk geval een extra zetje te geven, ben je in de overdrive gegaan. Je bent nog beter je best gaan doen, nog meer gaan doen, nog meer in actie gegaan.
Kortom, je bent gaan duwen, trekken en/ of forceren, met als logisch gevolg dat je gefrustreerd en moe bent en als je dit langdurig blijft doen ook uitgeblust, opgebrand en uitgeput.
Je geforceerd verbinden met de flow werkt niet. Sterker nog juist door zo hard te gaan duwen, is dit ten koste ervan gegaan en ook van de joy. Je gaat volledig uit verbinding met je eigen levensstroom en daarmee uit de alignment met Source. En dus stagneert het nog meer terwijl je je afvraagt waarom niets wat je doet werkt. Je doet toch zo je best? Ondertussen krijg je enkel meer van wat je niet wilt.
Je hebt het vast wel een keer al ervaren. Dat moment waarop alles gewoon klopt. Ieder puzzelstukje klikt en je voelt je compleet verbonden, aligned en vol joy. Misschien zelfs wel against all odds. Je bent op dat moment volledig in het nu en leeft vanuit een oervertrouwen en een dieper weten: I got this and the universe got my back. Het gaat precies zoals het gaan moet. En het blijft zich ook herhalen en versterken.
Deze alignment met de bron is het thuiskomen waar velen hun hele leven naar verlangen. Het veilige thuis, daar waar ze zichzelf kunnen zijn, waar ze zich geliefd en gesteund voelen. Daar waar ze kunnen zijn en ont-spannen, niet meer zo hard hun best hoeven te doen en volledige acceptatie vinden. Ze hebben het gemist als kind en zoeken er hun hele leven naar. In geloven, in anderen, in werk, in healing, in therapiesessies,..
Tegelijkertijd zoeken velen het ook steeds meer in zichzelf. En gelukkig maar, want uiteindelijk gaat het vooral om de acceptatie van je zelf.
Ze vergeten echter daarbij dat ze in een vicieuze cirkel zitten, welke in stand wordt gehouden door een stofje genaamd: oxytocine. Oxytocine is bij uitstek het hormoon tegen angst, stress, pijn en trauma. Het wordt ook wel het gelukshormoon genoemd. Het geeft een gevoel van verbondenheid, vertrouwen, welzijn en intimiteit. Dit hormoon zorgt voor plezier en genieten van je seksualiteit. Met andere woorden het maakt je leven juicy. Het stroomt.
Door de manier waarop de samenleving is opgebouwd, door emotioneel onbeschikbare ouders en een narcistisch/toxisch systeem hebben we collectief een tekort aan oxytocine. Een tekort aan dit hormoon zorgt dat je opgebrand, uitgeblust, dan wel je uitgeput voelt. Tegelijkertijd zorgt een tekort ervoor dat je verhard, dat je afstand neemt, uit verbinding gaat, moeilijker kunt hechten.
Met als resultaat dat je moeilijk verbindingen kunt aangaan en minder goed kunt zakken in jezelf. Dan wel voelt geen enkele verbinding daadwerkelijk echt, maar vooral oppervlakkig aan. Waardoor daadwerkelijk echt en volledig aanwezig zijn, bewust incarneren in je lichaam en je licht belichamen, lastig is. Het is dan alsof er continu een laagje tussen zit.
Je voelt het, je herkent het, je weet dat het er is, maar je komt er iedere keer net niet bij.
Door verbinding te maken met de essentie van het leven maak je oxytocine aan. Dit kan door lichamelijk contact, door persoonlijke gesprekken, fysiek contact en bijvoorbeeld seks, maar ook met jezelf door oa. meditaties en zachte lichaamsoefeningen. Een structureel tekort aan dit hormoon leidt tot verstoring van de connectie met de bron en met de stroming van levensenergie. Moeiteloos leven vanuit het vertrouwen op je onderstroom is daarom steeds meer een uitdaging. Tegelijkertijd verlangen we er allemaal naar.
The only way out, is in.
Dit zinnetje heeft ergens een contradictie in zich en is tegelijkertijd ook hartstikke logisch. Wil je vrij breken van alles dat je tegenhoudt, bevrijd jezelf dan van de wurggreep van je eigen gedachten en richt je op het herstellen van de verbinding met de bron in jou, zodat de wereld om je heen weer mee kan stromen met jouw innerlijke staat van zijn. Deze commitment aan je zelf, aan het pad van je ziel, is dan ook de grootste vorm van zelfliefde en daarmee van Goddelijke liefde.
We mogen onthechten van wie we dachten te zijn om te worden wie we altijd al waren. Wat stroomt er nog niet in jou? Waar blokkeer jij nog? Waar hecht jij nog aan en ontleen jij je identiteit aan? En waar ben jij nog hard voor jezelf en duw jij jezelf vooruit? Uiteindelijk gaat alles weer stromen als je in overgave kunt gaan, net zoals de orgastische stroming, zo stroomt ook de levensenergie het meest lekker als je je overgeeft. De sleutel voor meer oxytocine en dieper zakken in je lijf en in het leven, is joy
Enjoy it all.
Joy is niet alleen de grootste vorm van burgerlijke ongehoorzaamheid, het is tegelijkertijd een heerlijke juicy weg naar verbinding. Geniet dus van die worsteling in je hoofd, van die downhill glijpartijen, als ook van het weer omhoog krabbelen.
‘Je bent een onafhankelijke contractant van je eigen vrijheid en frequenties’ las ik ergens. En zo is het. Jij bepaalt. Jij bent de sleutel.
Bevrijd jezelf van je negatieve gedachten door vergeving en dankbaarheid en transformeer je angsten met zelfliefde. Vergeef vooral voor jezelf, voor al het oordeel, alle strijd, alle uitglijders, en al het falen. Het bestaat namelijk niet. Je bent al heel. Je hoeft enkel aanwezig te zijn. Hier en Nu.
We zitten in een geboorteproces en net als de baby in de baarmoeder bepaal jij wanneer jij het licht ziet en jouw ware zelf geboren wordt.
Wil je meer hierover weten, meld je dan via info@evelinevandong.com aan voor de preorder van mijn boek ‘De kus van de baarmoeder. De weg naar verlichting.’
Liefs, Eveline